ความลับใต้กระโปรงของดาวโรงเรียน

บทที่ 3

"หาฉัน!?"

"ใช่ ที่ประตูโรงเรียน ไปดูสิ" หลี่เหวยพูดด้วยท่าทีไม่พอใจอย่างมาก ดูเหมือนว่าลู่ซือฉีให้เขามาบอก ไม่งั้นไอ้หมอนี่รู้เรื่องแบบนี้ ต้องต่อยฉันแน่ๆ

นี่ลู่ซือฉีคิดอะไรเรียบร้อยแล้วหรือ? เร็วขนาดนี้?

ฉันลุกพรวดขึ้นยืน ซ่อนความตื่นเต้นไม่อยู่ รีบวิ่งออกจากโรงอาหาร

ลู่ซือฉียืนอยู่ที่ประตูโรงเรียน เธอสวมเสื้อยืดสีดำที่มีลูกไม้ กระโปรงสั้น และถุงน่องสีดำ ช่างเซ็กซี่จนทำให้คนเลือดกำเดาไหล!

ตอนที่เดินไปหาลู่ซือฉี ฉันรู้สึกเขินนิดหน่อย ฉันรู้สึกว่าสิ่งที่ฉันทำไม่ค่อยถูกต้องนัก แต่พอเห็นลู่ซือฉีแล้วก็ควบคุมตัวเองได้ยาก

"เอ่อ..."

ก่อนที่ฉันจะพูดอะไร ลู่ซือฉีก็กอดอกและพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า "ให้ของฉันคืนมา!"

คำพูดเดียวก็ดึงฉันกลับสู่ความเป็นจริง ลู่ซือฉีก็คือลู่ซือฉี เธอจะดีกับฉันได้ยังไง?

ฉันหัวเราะเยาะ "อย่าฝัน! ยังไม่ทำตามที่สัญญากับฉันเลย ฉันจะให้เธอหรือ?"

ลู่ซือฉีพยักหน้าและถาม "ไม่ให้ใช่ไหม? อย่ามาเสียใจทีหลังนะ!"

"จะขู่ฉันหรือ?? ไม่ให้!!"

ฉันมีหลักฐานของลู่ซือฉีอยู่ในมือ ฉันจะกลัวอะไร? เธอยังกล้าขู่ฉันอีกหรือ?

ลู่ซือฉีชี้มาที่ฉัน "ดี! นายพูดเอง!" ลู่ซือฉีชี้ไปที่ตรอกข้างๆ "มา ตามฉันมาทางนี้!"

ฉันไม่รู้ว่าลู่ซือฉีเรียกฉันไปทำอะไร? ก็เลยเดินตามไปอย่างงงๆ พอตามไปแล้วก็รีบเสียใจทันที

ในตรอกมีนักเลงเจ็ดแปดคนยืนรออยู่แล้ว พวกเขาถือขาเก้าอี้ที่ถอดออกมาจากม้านั่ง ทุกคนจ้องมองฉันอย่างดุร้าย

ขาฉันอ่อนไปทันที! ในบรรดานักเลงมีคนหนึ่งเป็นหัวหน้า คนนั้นฉันรู้จัก เขาคือโจวหมิง!!! นักเลงรุ่นพี่!

ไม่คิดว่าลู่ซือฉีไม่ได้ตั้งใจจะพูดดีๆ กับฉันหรือตกลงอะไรกับฉันเลย เธอตั้งใจจะหาคนมาตีฉันตั้งแต่แรก!

คนอย่างฉันที่เป็นแค่ไอ้ขี้แพ้ ใครๆ ในโรงเรียนก็เตะได้สองที แม้แต่ผู้หญิงอารมณ์ร้อนก็กล้าตบฉันสองที ต่อหน้าโจวหมิง ฉันยังไม่เท่าขี้หมาด้วยซ้ำ!

ฉันรู้ว่าตัวเองต้องโดนตีแน่ๆ จึงพูดว่า "ลู่ซือฉี เธอรอดูก็แล้วกัน!"

ฉันวิ่งหนีทันที แต่พอหันหลัง ก็พบว่ามีคนสองคนโผล่ออกมาจากปากตรอก ปิดทางออกไว้

แย่แล้ว หนีไม่ได้แล้ว!

นักเลงสองคนที่โผล่ออกมาวิ่งเข้ามาหาฉัน คนหนึ่งยกเท้าเตะเข้าที่ท้องฉัน ร่างผอมแห้งของฉันถูกเตะล้มลงกับพื้นทันที

โจวหมิงเดินเข้ามา โยนขาเก้าอี้ในมือขึ้นลง ท่าทางนั้นทำให้ฉันกลัวมาก

พวกนักเลงพวกนี้ตีคนโหดมาก!! ในขณะที่กลัวอยู่ในใจ ฉันมองลู่ซือฉีด้วยสายตาขอความช่วยเหลือ

แต่ลู่ซือฉีกลับหันหน้าไปทางอื่น ไม่แม้แต่จะมองฉัน

"ลู่ซือฉี!! เธอ..."

ก่อนที่ฉันจะพูดจบ ลู่ซือฉีก็ตะโกน "โจวหมิง ตีมัน!! ตีให้ตาย!"

ลู่ซือฉีไม่ต้องการให้ฉันพูดเลย โจวหมิงได้ยินคำสั่งของลู่ซือฉี ก็เงื้อขาเก้าอี้ฟาดลงมา

จากนั้นอีกเจ็ดแปดคนก็รุมล้อมเข้ามา ทั้งต่อยทั้งเตะฉัน

ไม่รู้ว่าโดนต่อยกี่ที โดนเตะกี่เท้า ตัวฉันขดอยู่กับพื้น กอดหัวไม่กล้าขยับ

ที่โรงเรียนฉันเคยชินกับการถูกรังแก เรื่องแบบนี้ฉันได้แต่กอดหัวรอให้อีกฝ่ายตีเสร็จ

พูดอะไรไม่ได้สักคำ ได้แต่จ้องลู่ซือฉีเขม็ง ทำไมฉันถึงได้เชื่อเธอ!?

ลู่ซือฉีเคยมองฉันด้วยสายตาดีๆ สักครั้งไหม?? คราวนี้ฉันกล้าขู่เธอ ลู่ซือฉีต้องไม่พอใจแน่ๆ!! ต้องหาคนมาสั่งสอนฉันแน่ๆ!!

ลู่ซือฉีอาจจะเห็นฉันจ้องเธออยู่ คงรู้สึกผิดและกลัว จึงพูดว่า "พอได้แล้ว พอเถอะ"

โจวหมิงหัวเราะเยาะ "ฉีฉี เธอไม่ให้ฉันตีมันให้ตายหรือ? ดูสิ มันยังไม่เป็นอะไรเลย แบบนี้ไม่ได้นะ! เธอวางใจเถอะ ไม่ว่าไอ้หมอนี่จะทำอะไรให้เธอโกรธ วันนี้ฉันจะทำให้มันไม่กล้าพูดกับเธอแม้แต่คำเดียว!!!"