ความลับใต้กระโปรงของดาวโรงเรียน

บทที่ 1

ในการสอบครั้งหนึ่งตอนเรียนมัธยมปลายเทอมสอง ฉันได้ค้นพบความลับอย่างหนึ่ง

ตอนนั้นฉันนั่งอยู่แถวกลาง และลู่ซือฉีนั่งอยู่ข้างหน้าฉัน

ระหว่างการสอบ ฉันสังเกตเห็นว่าลู่ซือฉีคอยเลิกกระโปรงสั้นของเธอขึ้นบ่อยๆ ทำให้ฉันไม่มีสมาธิสอบเลย คอยแต่จะมองขาขาวเนียนทั้งสองข้างของเธอ

เธอกำลังทำอะไรกันแน่? จงใจยั่วยวนหรือเปล่า? หรือว่าอากาศร้อนเกินไป?

ในขณะที่ฉันกำลังสงสัย ลู่ซือฉีก็เลิกกระโปรงขึ้นอีกครั้ง และมีบางอย่างหล่นออกมาจากใต้กระโปรงของเธอ

สิ่งนั้นหล่นลงมาพอดีที่เท้าของฉัน ฉันก้มลงไปหยิบขึ้นมาดู ไม่ดูไม่รู้ พอดูแล้วตกใจมาก มันคือสูตรโกงข้อสอบ!!

ลู่ซือฉีโกงข้อสอบ!

ฉันรีบเก็บสูตรโกงใส่กระเป๋ากางเกงทันที แล้วทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไร ก้มหน้าทำข้อสอบต่อ

ลู่ซือฉีมองไปรอบๆ สองสามครั้ง เธอคงรู้ว่าสูตรโกงหล่นอยู่บนพื้น แต่ไม่รู้ว่าหล่นไปที่ไหน

ตลอดเวลาฉันรู้สึกได้ว่าลู่ซือฉีดูตื่นตระหนก แต่ฉันไม่ได้พูดอะไรสักคำ ทำเป็นไม่เห็นอะไร ในใจรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย ไม่คิดว่าลู่ซือฉีจะโกงข้อสอบด้วย

หลังจากสอบเสร็จ ลู่ซือฉีส่งข้อสอบแล้วก็มองไปรอบๆ ห้องหลายครั้ง คงกำลังหาหลักฐานการโกงของตัวเอง เธอคงคิดไม่ถึงว่าสูตรโกงถูกฉันเก็บไว้แล้ว

ลู่ซือฉีเป็นหนึ่งในสาวสวยสามคนที่มีชื่อเสียงของโรงเรียน เป็นคนที่เด็กผู้ชายทุกคนคิดถึงตอนกลางคืน ฉันก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น และเธอยังเรียนห้องเดียวกับฉันอีกด้วย

หลังจากสอบเสร็จ เรายังต้องเรียนต่อ ตอนเรียนช่วงเย็น ฉันเดินไปที่โต๊ะของลู่ซือฉี เคาะโต๊ะเบาๆ "ลู่ซือฉี ออกไปข้างนอกกับฉันหน่อย"

"คุณพูดอะไรนะ?"

"ออกไปข้างนอกกับฉันหน่อย มีเรื่องนิดหน่อย..."

ลู่ซือฉีลุกขึ้นทันที ชี้มาที่ฉันและตะโกนเสียงดัง "เฮ้ย! ทุกคนมาดูสิ อู๋หาวคนขี้ขลาดที่สุดในห้องเรากล้าชวนฉันออกไปข้างนอกตามลำพัง! เก่งจริงๆ เลย อยากจีบฉันเหรอ? ดูตัวเองก่อนสิว่าเป็นยังไง เห็นหน้าคุณแล้วฉันอยากอ้วก!!"

เพื่อนร่วมห้องทุกคนหันมามองฉัน ตอนนั้นฉันรู้สึกอับอายมาก ไม่คิดว่าลู่ซือฉีจะตะโกนออกมาแบบนั้น

ทุกคนมองฉันด้วยสายตาดูถูก

ลู่ซือฉีเย้ยหยันฉันไม่หยุด "อู๋หาว คุณลืมกินยาหรือไง? ไม่ได้ส่องกระจกตอนกลางคืนเหรอ? ต้องการให้ฉันหากระจกให้ไหม? ให้คุณได้เห็นว่าตัวเองเป็นยังไง? นัดฉันงั้นเหรอ?"

ตอนแรกฉันแค่อยากบอกลู่ซือฉีว่าฉันเก็บสูตรโกงของเธอได้ ไม่คิดว่าเธอจะไม่ถามอะไรเลย แล้วยังเย้ยหยันฉันต่อหน้าเพื่อนร่วมห้องทั้งหมด ช่างกล้าจริงๆ!!

เด็กผู้ชายหลายคนในห้องชี้มาที่ฉันและหัวเราะ หลายคนพูดเสียงดังพอให้ฉันได้ยินว่าฉันเป็นคางคกอยากกินเนื้อหงส์

บางคนพูดจาทำร้ายความภาคภูมิใจของฉันยิ่งกว่านั้น ตอนนั้นฉันอยากจะหาหลุมซ่อนตัวจริงๆ

ฉันหยิบสูตรโกงออกมาจากกระเป๋ากางเกงให้ลู่ซือฉีดู "ของคุณอยู่ที่ฉัน"

ใบหน้าเย้ยหยันของลู่ซือฉีหายไปในทันที สีหน้าเธอเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว กลายเป็นสีหน้าที่ดูแย่มาก

ฉันถือสูตรโกงแล้วเดินออกไปข้างนอก ฮึ! หลักฐานการโกงอยู่ที่ฉัน ไม่เชื่อว่าเธอจะไม่ตามออกมา!

ลู่ซือฉีคงกลัวและรู้สึกผิด เธอเดินตามฉันมาพลางตะโกน "อู๋หาว รอฉันด้วย!"

ตอนนั้นเพื่อนร่วมห้องต่างประหลาดใจมาก วินาทีก่อนลู่ซือฉียังเย้ยหยันฉันอยู่ แต่วินาทีถัดมาเธอกลับเดินตามฉันออกมาอย่างว่าง่าย! และยังบอกให้ฉันรอเธออีก!

ฉันเดินไปที่ลานว่างนอกสนาม ลู่ซือฉีก็รีบตามมาติดๆ

ลู่ซือฉีมองซ้ายมองขวา เห็นว่าไม่มีใครอยู่แถวนั้น เธอยื่นมือมาหาฉันและพูดว่า "ให้ฉันเถอะ!"

"อะไรนะ?"

"คุณพูดอะไร? คุณเก็บของของฉันได้ รีบคืนให้ฉันเดี๋ยวนี้!"

น้ำเสียงของลู่ซือฉีฟังดูหยาบคายมาก ราวกับว่าฉันเป็นหนี้อะไรเธอ

ทั้งๆ ที่เธอโกงข้อสอบและฉันจับได้ แต่เธอยังกล้าทำตัวหยาบคายแบบนี้? เมื่อกี้ยังเย้ยหยันฉันสนุกปากอยู่เลย? ตอนนี้ถึงเวลาที่ฉันจะแกล้งสาวสวยที่ดูถูกฉันคนนี้บ้างแล้ว

"ลู่ซือฉี คุณก็โกงข้อสอบด้วยเหรอ? จะเอาสูตรโกงคืนง่ายๆ แบบนั้นเหรอ?"

ลู่ซือฉีจ้องฉันและถาม "แล้วคุณต้องการอะไร?"

"ต้องการอะไรเหรอ..." ฉันมองสำรวจรูปร่างที่ดีของลู่ซือฉีและยิ้มเย็น "คุณไม่ใช่เหรอที่บอกให้ฉันส่องกระจกดูตัวเองก่อนจะจีบคุณ? ฉันว่าไม่จำเป็น ถ้าคุณอยากได้ของคืน คุณต้อง..."

ฉันพูดยังไม่ทันจบ ลู่ซือฉีก็ตบหน้าฉันทันทีพร้อมด่า "ฝันไปเถอะ!! คุณบ้าไปแล้ว อยากแตะต้องฉันเหรอ? ไม่มีทาง!!"