Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 805

"คุณหนูเหยียนช่างดุดันเหลือเกิน ใครจะไม่ใจเต้นบ้างล่ะ" ฉันนั่งอย่างเก้อเขินบนเก้าอี้ รีบยืดหลังตรงแล้วพูด

"เห็นแล้วเหรอ"

"ไม่ใช่ ได้ยินต่างหาก" ฉันพูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้า "เสียงเสื้อที่ถูกโยนลงพื้นกับเสียงกระโปรงที่แขวนบนโต๊ะกาแฟนั้นแตกต่างกัน เสียงถุงน่องที่ถูกโยนลงในตะกร้าก็ฟังแตกต่างออกไปด้วย"...