Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 449

ครั้งนี้เธอไม่ได้แยกขาออกเลย กลับบีบแน่น ใบหน้าอันเย็นชาและสวยงามนั้นเต็มไปด้วยความเพลิดเพลิน

"อืม...อ๊ะ!!" จากนั้นทั่วทั้งห้องพยาบาลก็ดังไปด้วยเสียงร้องอันไพเราะราวกับเสียงสวรรค์ของหลี่ปิงหราน

ถึงแม้หลี่ปิงหรานจะเย็นชาเพียงใด แต่เสียงของเธอช่างไพเราะจริงๆ ความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงนี้ทำให้ฉันรู้...