Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 402

ส่วนฉันรีบดึงกางเกงที่ถูกถอดลงมาถึงต้นขาขึ้นมา เมื่อเห็นว่าเสินเสวียแต่งตัวเรียบร้อยดี ฉันจึงให้เธอรีบเดินออกไปทางด้านข้าง พยายามไม่ให้อาจารย์หลินเห็น

เสินเสวียในตอนนี้ไม่มีเวลาที่จะบอกลาฉัน เธอหมุนตัวและจากไปทันที

เมื่อเห็นเสินเสวียจากไป ฉันรู้สึกเสียดายในใจ ไม่คิดว่าเป็ดที่เกือบจะได้กินกลับบินหน...