Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 212

จริงๆ แล้วในใจฉันดีใจมาก

ซ่งเคอซิ่นพูดออกมาก่อนในสิ่งที่ฉันอยากจะพูด ทำให้ฉันโล่งใจ แต่สีหน้าที่ฉันแสดงออกกลับเป็นความลังเล และต่อมาฉันก็พูดอึกอักว่า "งั้น...งั้นก็ได้ ถ้าเธอไม่รังเกียจ ลุงหวังก็จะนั่งอยู่ตรงนี้นะ"

"ไม่ได้รบกวนเธอใช่ไหม?"

ซ่งเคอซิ่นรีบส่ายหัวบอกว่าไม่

แต่ความรู้สึกแบบนี้มันแปลกม...