Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1672

"คุณต้องเข้าใจนะว่า ทุกอย่างมันจะผ่านไป และคุณอย่าร้องไห้อีกเลย ได้ไหม?"

ฉันเกี่ยวผมที่ตกลงมาบนหน้าผากของเธอไปไว้หลังหู เผยให้เห็นหน้าผากที่เรียบเนียนของเธอ ตอนนี้เธอดูเหมือนนกน้อยที่พึ่งพิงคน นี่เป็นด้านที่อ่อนโยนที่สุดที่ฉันเคยเห็นจากเธอตั้งแต่รู้จักกันมา

"ค่ะ!"

เธอสูดจมูกเบาๆ ควบคุมอารมณ์ของตัวเอ...