Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 117

"ลี่หงพูดด้วยสายตาเลื่อนลอย

ซูชิงในตอนนี้ก็เข้าใจสถานการณ์ดีจึงไม่พูดอะไร ปล่อยให้ฉันเพลิดเพลินกับช่วงเวลานี้

ถึงตอนนี้ ลี่หงก็ปล่อยตัวเองอย่างเต็มที่ เธอนอนบนโซฟาและบิดตัวไปมาไม่หยุด ปากของเธอยังพูดว่า "รู้สึกดีจัง ลุงหวังกดอีกหน่อยสิคะ ฉัน... ฉันต้องการ..."

พอฉันได้ยินแบบนั้น ฉันรีบหันไปมองซูชิงทั...