Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 36

พิ่งพิ่งดื่มจนมึนไปหน่อย ใบหน้าเต็มไปด้วยความมึนเมา เธอกอดเอวฉัน ปากพึมพำอะไรบางอย่างที่ฉันไม่เข้าใจ

ฉันพยุงเธอให้นั่งตรง เห็นเธอดูเหมือนกำลังสนุก เพลิดเพลิน แต่ก็ไร้เรี่ยวแรง

เธอพยายามลุกขึ้นนั่งและอยากดื่มต่อ ฉันปลอบเธอว่าคืนนี้พอแล้ว จากนั้นฉันมองเห็นเบียร์ที่เหลืออยู่ครึ่งขวดบนโต๊ะที่ฉันเพิ่งด...