Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 242

ฉันกุมมือเล็กๆ ที่เย็นเฉียบของเธอไว้แน่น พาเธอเดินกลับมาด้วยกันตลอดทาง เหมือนคู่รักน้อยๆ คู่หนึ่ง

ฉันคุยกับเฉินเข่อสั้นๆ ไม่รู้ตัวว่าดึกแล้ว เฉินเข่อดูนาฬิกาแล้วพูดว่า "ถึงเวลาพักผ่อนแล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าไปทำงาน"

เธอเลื่อนดูโทรศัพท์สักพักแล้วพูดว่า "คืนนี้เสี่ยวหย่าไม่กลับ นายจะนอนห้องเล็กนั้น...