Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1780

มองดูเงาร่างของอัน เอ้อร์หู ที่หายไปในความมืดของค่ำคืน อีวานก้าก็รู้สึกว่างเปล่า เธอรู้สึกหดหู่ขณะที่เดินกลับเข้าไปในกระท่อมไม้

ผู้หญิงคนอื่นๆ ต่างหลับไปแล้ว มีเพียงเจียงอิงที่รอเธออยู่ อีวานก้ารู้สึกเขินอาย ใบหน้าแดงก่ำเมื่อเดินไปนั่งลงข้างๆ เจียงอิง เจียงอิงถอนหายใจแล้วพูดว่า "เฮ้อ! ช่างเป็นพรหมล...