Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 172

อานเอ้อร์หูนั่งอยู่ที่ขอบเตียงพลางดื่มน้ำไปด้วย เขาจ้องมองหญิงงามที่นอนหลับอยู่บนเตียงด้วยความชื่นชม เขาหวังจริงๆ ว่าเวลาจะหยุดนิ่งอยู่ ณ ขณะนี้ ไม่ผ่านไปไหน เขาชอบทุกวินาทีที่ได้อยู่กับหยู่หลาน

ต่อมา เขามองมือบางนุ่มของหยู่หลานที่ขาวเนียนราวกับรากบัว เขาอดใจไม่ไหวจึงจับมือเธอขึ้นมาเบาๆ แล้วจูบที่ร...