Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1349

พอเข้าไปข้างใน เขารู้สึกเสียใจมาก เพราะข้างในมีเพียงเตียงเตี้ยๆ หนึ่งหลัง ไม่มีช่องว่างให้หลบซ่อน และไม่มีพื้นที่อื่นให้หลบได้ เขารีบวิ่งไปที่หน้าต่าง ค่อยๆ เปิดออกแล้วมองลงไป โอ้โห! ไม่มีที่ซ่อนตัวเลย และในขณะนั้นเอง ประตูห้องก็ถูกเปิดออก

จากแสงสว่างที่ลอดผ่านประตูห้องเล็ก อันเอ้อร์หูรู้ว่าหวังหัว...