Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 341

ลมหนาวพัดปะทะร่างของอังเหริน ทำให้ผิวของเขาแดงก่ำ หยดเลือดเล็กๆ ผุดออกมาจากร่างของเขาอย่างต่อเนื่อง แต่อังเหรินกลับไม่รู้สึกเจ็บปวด ขณะนี้เขากำลังหลับตาสนิท ปากขยับพึมพำอะไรบางอย่าง

หน้าผาที่อังเหรินตกลงมานั้น เขารู้จักดี ชื่อของมันคือไป๋จั้งหยา แม้จะไม่ได้ลึกถึงร้อยจั้ง แต่ก็ไม่ห่างจากความจริงมากน...