Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 22

มองดูซงหลิงหลิงที่หอบหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน แต่ยังไม่ลืมที่จะช่วยเขาทำความสะอาดร่องรอยบนอวัยวะนั้น ลุงซูมีประกายวูบในดวงตา ก่อนจะยื่นมือรองรับร่างของซงหลิงหลิงและอุ้มเธอกลับบ้าน

โชคดีที่แถวนี้ค่อนข้างเปลี่ยว ตลอดทางไม่มีใครเห็นพวกเขา

หลังจากเหน็ดเหนื่อยอยู่ข้างนอกเป็นเวลานาน พอซงหลิงหลิงนอนลงบนเ...