Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 472

ลี่ย่าเกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว ส่วนหนึ่งเพราะความเจ็บปวด แต่อีกส่วนหนึ่งเพราะความรู้สึกตื่นเต้นและมหัศจรรย์ ความพึงพอใจแบบนี้ยากที่จะอธิบายด้วยคำพูดใดๆ ตั้งแต่หวังเฉียงออกจากตัวลี่ย่า จนถึงตอนที่หวังเฉียงค่อยๆ ขยับออกไปคลำหาสวิตช์ไฟ ช่วงเวลานี้นานประมาณสิบวินาที และตั้งแต่ลี่โหย่วจินเริ่มจับสิ่งนั้นแ...