Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 444

ลี่โหย่วจินฟังแล้วงงไปชั่วขณะ แต่ก็พยักหน้ารับ "มีอะไรก็พูดมาได้เลย ผมเป็นคนไม่มีอะไรมากมายหรอก"

หยางฉินมองไปรอบๆ ใกล้ๆ ไม่มีลูกค้าที่มาทานอาหารมากนัก ทั้งสองคนนั่งอยู่ที่มุมด้านข้างใกล้กับผนังกระจก หยางฉินจึงยังคงรอยยิ้มอันสง่างามไว้ ราวกับกำลังจัดระเบียบความคิด

เธอเขี่ยอาหารในจานไปมาพลางพูดกับลี...