Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 42

ก็เพื่อดึงตัวเองออกจากภาพอันน่าตกใจเมื่อสักครู่ ไม่ให้ตัวเองได้มองร่างกายของซูอิงอีก

ตอนนี้คิดดูแล้ว ถ้าตอนนั้นซูอิงไม่พูดอะไร ตัวเองคงจะยังคงมองอยู่

อาจจะเกิดความคิดที่ไม่ดีขึ้นมา และที่น่ากลัวกว่านั้นคือตัวเองอาจจะทำอะไรที่ไม่ควรทำ

คิดถึงตรงนี้ หลี่โหย่วจินก็ย่อตัวลงกุมศีรษะด้วยความทรมาน น้ำตาไหลอ...