Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 36

ซูอิงจะตื่นเมื่อไหร่ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีเครื่องดื่มร้อนๆ ให้ดื่ม

หิมะข้างนอกตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ลมพัดฮู่ๆ ส่งเสียงคำรามหึ่งๆ

หลี่โย่วจินเงยหน้ามองหลังคา บ้านสั่นเล็กน้อยเพราะลมแรง โคมไฟก็แกว่งไปมาเล็กน้อย

เขาหันกลับไปมองซูอิงที่ยังคงหลับอยู่ ใบหน้าอันงดงามขาวซีดไร้สีเลือด ลำคอขาวผ่อง จมูกเล็กๆ ขยับ...