Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1130

หลี่เชี่ยนถอนหายใจเบาๆ และในที่สุดก็ยิ้ม แกล้งทำเป็นจำนนว่า "แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ ใครใช้ให้ฉันไม่สามารถอยู่โดยปราศจาก..."

ฉันไม่รอให้หลี่เชี่ยนพูดจบ รีบเข้าไปกอดเธอและดึงเสี่ยวย่าซินเข้ามาด้วย พวกเราสามคนกอดกันแน่น แม้ในขณะนั้นจะไม่มีคำอธิบายหรือการตำหนิมากนัก แต่ทุกคนดูเหมือนจะเข้าใจกันดีอยู่แล้ว

...