Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1

"พี่หลี่ อย่าเร่งสิ ฉันจัดการเอง!"

ตอนกลางคืน ขณะที่ฉันกำลังหลับสบาย จู่ๆ ก็ถูกปลุกด้วยเสียงอึกทึก

ฉันลุกขึ้นเดินไปที่ประตูโดยอัตโนมัติ แล้วได้ยินเสียง 'ฉีก' ติดๆ กัน ตามด้วยเสียงครางของน้าสะใภ้: "เบาๆ หน่อย!"

"ที่รัก ฉันชอบท่าทางเธอตอนนี้จริงๆ สวยมาก" น้าชายพูดพร้อมหัวเราะ

ฉันรู้สึกร้อนไปทั้งตัวเมื่อได้ยิน

น้าชายกับน้าสะใภ้กำลังมี 'กิจกรรม' กันอีกแล้วในยามดึก

"คืนนี้อย่าเร็วนักนะ ฉันอยากได้มากกว่านี้!" เสียงครางของน้าสะใภ้ขาดๆ หายๆ เหมือนยาพิษที่ทำให้ฉันนึกภาพอะไรวาบหวามในหัว

แม้จะมองไม่เห็น แต่ฉันก็จินตนาการได้ว่าน้าสะใภ้ช่างน่าหลงใหลแค่ไหนในตอนนี้

ช่วงที่ผ่านมาฉันประสบอุบัติเหตุ ดวงตาของฉันได้รับบาดเจ็บสาหัสจนตาบอด

หลังจากตาบอด ฉันอยู่แต่ในบ้านทั้งวัน เหมือนซากศพที่เดินได้

เมื่อน้าชายได้ยินข่าวของฉัน เขารู้สึกเสียใจมาก วุ่นวายไปมาเพื่อฉัน ตั้งใจจะรักษาดวงตาของฉันให้หาย แม้ว่าเขาจะไม่ใช่น้าชายแท้ๆ แต่เขาเติบโตมากับพ่อฉันตั้งแต่เด็ก มีความผูกพันลึกซึ้ง และดีกับฉันมาก

เนื่องจากบ้านของน้าชายอยู่ใกล้โรงพยาบาลที่ฉันรักษาตัว น้าชายจึงพาฉันมาอยู่ที่บ้านของเขา และให้น้าสะใภ้ดูแลฉันอย่างดี

น้าสะใภ้ของฉันเป็นผู้หญิงที่ดีมาก ใจดี และมีเสียงที่ไพเราะมาก

ฉันได้ยินแม่บอกว่า น้าสะใภ้ดูแลตัวเองอย่างดี ผิวขาวนุ่ม อายุสามสิบกว่าแล้วแต่ยังดูเหมือนสาวน้อย

น่าเสียดายที่ฉันไม่เคยเห็นน้าสะใภ้ก่อนที่จะตาบอด

หลังจากย้ายมาอยู่ที่บ้านน้าชาย น้าสะใภ้คอยให้กำลังใจฉันทุกวัน บอกให้ฉันอย่ายอมแพ้

ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงอ่อนโยนและนุ่มนวลของเธอ หัวใจฉันก็อบอุ่น

ถ้าดวงตาของฉันหายดี ฉันหวังว่าสิ่งแรกที่ได้เห็นคือน้าสะใภ้

ตอนนี้เสียงของทั้งสองคนดังขึ้นเรื่อยๆ เพราะตาบอด หูของฉันจึงไวผิดปกติ เสียงครางของน้าสะใภ้ดังก้องในหูฉันไม่หยุด

และไฟราคะในตัวฉันก็ควบคุมไม่ได้เลย ฉันก็อยากจะได้สัมผัสกับน้าสะใภ้เช่นกัน

"ไม่ได้ ไม่ได้!" ฉันส่ายหัวแรงๆ พยายามสลัดความคิดชั่วร้ายออกไป!

ฉันไม่สามารถทรยศน้าชายได้!

"ตุ้บ!" ไม่คิดว่าจะพลาดชนหัวเข้ากับกำแพง!

เจ็บมาก!

ฉันกุมศีรษะสักพัก จู่ๆ ภาพที่พร่ามัวก็ค่อยๆ ชัดขึ้น

ดวงตาของฉันมองเห็นได้แล้ว! ตอนนั้นฉันแทบจะตะโกนด้วยความตื่นเต้น และในขณะนั้นเอง ฉันได้ยินน้าชายพูดประโยคหนึ่ง

"ที่รัก ฉันต้องไปแล้ว วันนี้เราเล่นอะไรตื่นเต้นกันหน่อย"

"อย่า ระวังจะปลุกน้องหนิงนะ ถ้าเขาได้ยินจะไม่ดี"

"กลัวอะไร ถึงยังไงเขาก็มองไม่เห็นอยู่แล้ว" พอได้ยินแค่นี้ฉันก็รู้ว่าพวกเขากำลังพูดถึงฉัน

"อย่าเลยนะ ที่รัก"

"ปากบอกว่าไม่เอา แต่ร่างกายซื่อสัตย์แบบนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอตื่นเต้นขนาดนี้ เลิกแกล้งทำเถอะ" ฉันกลับไปที่ประตูแล้วแอบมองผ่านช่องประตู เห็นภาพที่ทำให้ฉันเลือดกำเดาไหล

น้าสะใภ้สวมเพียงชุดที่ถูกฉีกขาดพิงอยู่ที่ประตู มือข้างหนึ่งปิดปากไว้เพื่อไม่ให้ส่งเสียง

Previous ChapterNext Chapter