สมองขวาทองคำ

บทที่ 238

เสี่ยวมู่ชะงักเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เขาไม่สามารถตอบสนองได้ในทันที

"หมายความว่ายังไง"

หลิวฮั่นเยียนที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้ฟังและมองอยู่ครู่หนึ่ง เห็นเสี่ยวมู่ยังคงนั่งเหม่อลอยอยู่ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะถามออกไป

ลิลิธมองเธอ มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเล็กๆ และพูดอย่างมั่นใจว่า "เธอเป็นห่วงเขามาก"

...