Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 541

หลิวเจี๋ยตกใจจนหดคอ "พี่ คุณปล่อยผมไปเถอะ ถ้าโจวเมิ่งเสวียรู้ว่าผมออกมากินอาหารป่า เธอคงทำผมเป็นเนื้อตุ๋นแน่ๆ ถ้าเธอไม่ทำแบบนั้น ก็ถือว่าเธอใจดีมากแล้ว พี่ ผมยังอยากมีชีวิตอยู่อีกสักสองปีนะ!"

หลงโหลงหัวเราะลั่น

ไม่นานโทรศัพท์ของหลงโหลงก็ดังขึ้น

เขายื่นมือไปหยิบโทรศัพท์แล้วรับสาย ขณะฟังเสียงจากปลา...