Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 49

โจวเม่งเสวียจึงหยุดฝีเท้า

ขณะมองแผ่นหลังของหลินอวิ่น สายตาของหลิวเจี๋ยก็เย็นชาขึ้นมาทันที

หลิวเจี๋ยหันตัวดึงโจวเม่งเสวีย ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มขึ้นอีกครั้ง "พี่ อย่าโกรธสิ ถ้าโกรธแล้วไม่สวยเลย"

"ไปให้พ้น" โจวเม่งเสวียจ้องหลิวเจี๋ยอย่างดุดัน แล้วหันหลังเดินจากไป

หลิวเจี๋ยยิ้มอย่างจนปัญญา คิดในใจว่า ด...