Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1534

"ไม่จำเป็น" เสี่ยวชุนอิ่งพูดเรียบๆ แล้วจับมือฉันพร้อมกับยิ้มและพูดว่า "เหลียงเฉิน เรามากันเถอะ"

ฉันมองจูจุนเหวยหนึ่งครั้ง จูจุนเหวยก็มองมาที่ฉัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความหงุดหงิด ในแววตายังมีความริษยาและความแค้นเล็กน้อย

ฉันไม่สนใจเขา แล้วเข้าไปข้างในกับเสี่ยวชุนอิ่ง ปล่อยให้จูจุนเหวยยืนงงอยู่ข้างนอก

เ...