Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1405

"ฉันพูด

ชูเวยถอนหายใจ ไม่พูดอะไรอีก

พวกเราสองคนพิงกำแพง มองซึ่งกันและกัน ต่างรู้สึกถึงความจนใจและความตึงเครียดในดวงตาของอีกฝ่าย

"ถึงแม้ว่าเกาหยวนจะได้รับการปล่อยตัวโดยไม่มีความผิด เกรงว่าเขาคงไม่ปล่อยพวกเราไปง่ายๆ" ฉันคิดสักครู่แล้วพูดกับชูเวย

"ฉันก็คิดเหมือนกัน แต่เธอไม่ต้องกังวล พ่อฉันตอนนี้คงรู้ส...