Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1396

เฉินเอี้ยนกล่าวพร้อมรอยยิ้ม

พี่หลี่จำใจต้องทนต่อไป เธอแทบจะเดินไม่ไหวแล้ว ฉันเห็นแล้วทนไม่ได้ จึงรีบเข้าไปช่วยประคอง

ในที่สุดเราก็มาถึงสวนสาธารณะ ยังคงเป็นที่เดิม ลึกเข้าไปในสวน เฉินเอี้ยนบอกให้พี่หลี่ถอดเสื้อผ้า

พี่หลี่ไม่กล้าขัดคำสั่ง และขอร้องเฉินเอี้ยนให้ไปห้องน้ำ

เฉินเอี้ยนยิ้มและพูดว่า "แน่นอน...