Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1280

ดิ้นรนอยู่นานทีเดียว ในที่สุดสติก็เอาชนะแรงกระตุ้นได้

ฉันสูดลมหายใจลึกๆ ลุกขึ้นมองห้องน้ำแวบหนึ่ง แล้วพูดอย่างเสียดายว่า "ซีลีน ฉันไปก่อนนะ กุญแจรถและกระเป๋าของเธออยู่บนโต๊ะข้างเตียง แล้วเจอกันพรุ่งนี้เช้า"

ฉันกัดฟัน สุดท้ายก็เลือกที่จะรีบเดินออกจากบ้านของชูเหวย

แต่หลังจากที่ฉันลงมาข้างล่าง ฉันสูดลม...