โชคดีของคนโง่

บทที่ 834

เอางั้นเราไปกันเถอะ! ใบหน้าของชายคนนั้นเผยรอยยิ้มที่ซ่อนไม่มิด เขาอยากไปกินบุฟเฟ่ต์อาหารตะวันตกที่ร้านนั้นมานานแล้ว แต่ไม่มีเงินพอ ค่าอาหารมื้อหนึ่งที่นั่นเท่ากับค่าอาหารครึ่งเดือนของเขา หลังจากเรียนจบเขาหางานทำหลายที่แต่ก็ทำไม่ได้นาน สุดท้ายก็เลยอยู่แต่ในบ้านไม่ออกไปไหน

พอเวลาผ่านไปนานๆ พ่อแม่ก็ทน...