โชคดีของคนโง่

บทที่ 711

แต่ตัวเองก็เป็นเพียงคนส่งอาหาร ไม่สามารถพูดอะไรได้มาก แม้แต่จะอยู่นานก็ไม่ได้ ทำได้เพียงแค่เก็บชามตะเกียบแล้วก็จากไป คนส่งอาหารได้แต่ส่ายหัวอย่างจนใจแล้วเดินจากไป

ขณะที่ซูเชี่ยนนอนพักอยู่ในกรงเหล็ก มีคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง ชายคนนี้สวมชุดตั้งซัม อายุราวสี่สิบถึงห้าสิบปี คนชุดดำรอบข้างต่างแสดงความเค...