Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 57

ฉันยื่นทิชชู่ให้หวังย่าเหวินเพื่อให้เธอเช็ดหน้า แต่หวังย่าเหวินเพียงแค่มองฉันด้วยสายตาเย็นชา ใช้มือปาดหน้าเบาๆ แล้วหันหลังเดินจากไปด้วยใบหน้าไร้อารมณ์

วันนี้เป็นวันที่น่าอับอายที่สุดในชีวิตของเธอ ที่ต้องมาบริการคนโง่คนหนึ่งถึงสามครั้ง นี่จะเป็นความอัปยศที่เธอไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต

หวังย่าเหวินรีบว...