Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 407

คิดถึงตรงนี้ ฉันก็เงยหน้ามองเจิ้งเหวินเหวินเป็นระยะ เหมือนตอนที่อยู่ในร้านอาหาร

ทุกครั้งที่ฉันมองเจิ้งเหวินเหวิน ใบหน้าของเธอจะเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความอาย แต่เธอไม่ได้หลบตา เพียงแค่นั่งเงียบๆ อยู่ตรงนั้นให้ฉันชื่นชม

ตอนนี้ฉันยิ่งจับความรู้สึกของเธอไม่ได้ เจิ้งเหวินเหวินเป็นอะไรกันแน่? ทำไมพอฉันบอก...