Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 351

ตอนนี้สวี่ลู่ลู่รู้สึกไม่รู้จะทำอย่างไรดี ในที่สุดเมื่อเห็นว่าฉันไม่พูดประโยคนั้นสักที เธอก็หยิบตะเกียบขึ้นมาอย่างโกรธๆ และทำท่าจะเดินจากไป

แต่ในตอนนั้นเอง ฉันก็คว้ามือเล็กๆ ของเธอไว้จากด้านหลังและพูดเสียงเบาว่า "ก็เหมือนเดิมนั่นแหละ คืนนี้มาที่หอฉันนะ!"

พูดจบฉันก็ปล่อยให้สวี่ลู่ลู่เดินจากไป แม้ใบ...