โชคดีของคนโง่

บทที่ 262

แท้จริงแล้ว หวังย่าเหวินไม่ได้มีความสุขเพราะความสวยงามของทิวทัศน์ สิ่งที่ทำให้เธอมีความสุขคือฉันเท่านั้น

หากจางหมิงรู้เรื่องนี้ เขาคงจะเศร้าจนอยากกระโดดลงทะเลสาบ ทุกอย่างที่เขาเตรียมมาอย่างพิถีพิถัน กลับสู้คนโง่อย่างฉันไม่ได้ นั่นไม่ใช่การพิสูจน์ว่าเขายังด้อยกว่าคนโง่หรอกหรือ?

เมื่อทั้งสามคนมาถึงท...