Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 238

เมื่อได้ยินฉันล้อเลียนตัวเอง หวังย่าเหวินก็รู้สึกขมขื่นทันที เมื่อครู่ตอนที่เธอเห็นฉัน เธอแทบจะร้องไห้ออกมา ในช่วงเวลาที่อันตรายที่สุดของเธอ ไม่คิดว่าจะเป็นฉันที่มาช่วยเธอ แทนที่จะเป็นจางหมิง ไอ้ไร้ประโยชน์คนนั้น

แม้แต่ในชั่วขณะหนึ่ง เธออยากจะวิ่งเข้ามากอดฉัน แต่ความมีเหตุผลและศักดิ์ศรีของเธอกดดันไ...