โชคดีของคนโง่

บทที่ 207

รู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากเต็นท์ ร่างของหวังย่าเหวินสั่นเทาหนักขึ้น

แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก จำเป็นต้องเอามือเล็กๆ ของเธอคลุมลงไป มือทั้งสองข้างของเธอพอจะห่อหุ้มส่วนนูนของเต็นท์ของฉันได้

หลังจากนั้นเธอก็ไม่ขยับ เพียงแค่จับไว้เฉยๆ ไม่ขยับเขยื้อน

ฉันอดขมวดคิ้วไม่ได้ "จำไว้นะ ฉันคิดเป็นครั้ง! ถ้ามันไ...