โชคดีของคนโง่

บทที่ 133

คิดอย่างนั้นแล้ว เธอก็ชำเลืองมองหลินเข่อเอี้ยนแวบหนึ่ง แล้วว่ายตามฉันกลับไป

สีหน้าของหลินเข่อเอี้ยนค่อยๆ กลับสู่ภาวะปกติ แต่ในใจของเธอกลับรู้สึกสับสนอย่างมาก ไม่รู้ว่าทำไมเมื่อครู่เธอถึงรู้สึกหงุดหงิดกับซุนเยว่ยหรูเป็นพิเศษ จนถึงขั้นพูดออกไปแบบนั้น

ปกติแล้วเธอไม่ใช่คนแบบนี้ มันเกิดจากสาเหตุอะไรกัน...