โชคดีของคนโง่

บทที่ 125

แต่เธอก็หาเหตุผลที่จะปฏิเสธไม่ได้ ความปลอดภัยต้องมาก่อน ถ้าเกิดมีคนจมน้ำขึ้นมาจริงๆ ก็ต้องพึ่งฉันช่วยพวกเธอ

คิดได้ดังนั้น หลินเคออี้ยนก็หันมาถามฉันที่กำลังกินของและยิ้มเหมือนคนโง่ "หมี่ นายว่ายน้ำเป็นหรือเปล่า"

ฉันยิ้มโง่ๆ "เป็นสิ เก่งมากด้วย แม่น้ำใหญ่ๆ ฉันก็ว่ายได้ ว่ายน้ำเก่งมาก"

"ได้ยินไหมล่ะ...