Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 114

ฉันยิ้มกว้าง แต่อวี่ปู้ฮุยกับหลินเข่อเยี่ยนกลับอ่านรอยยิ้มของฉันไม่ออก ซุนเยว่อรู่อ่านออก แต่ได้แค่หน้าแดงและจ้องฉันเขม็ง

โชคดีที่ตอนนี้ซุนเยว่อรู่กำลังสับสนกับความคิดของตัวเอง ไม่อย่างนั้นเธออาจจะเดาได้ว่าฉันไม่ได้โง่อย่างที่คิด

พอถึงตอนเย็น ทุกคนกินอาหารเล็กน้อยแล้วซื้อตั๋วไปดูการแสดงกายกรรม เมื...