ยืมรัก

บทที่ 862

ฉันรีบพยุงโจวถิงขึ้นมาทันที "กลับบ้านเถอะที่รัก อย่าให้แม่ของเธอเป็นห่วงเลย"

โจวถิงเบะปากน้อยๆ ด้วยความไม่เต็มใจที่จะจากไปถึงร้อยยี่สิบเปอร์เซ็นต์ เธอลุกขึ้นยืนและหงุดหงิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจู่ๆ ก็พูดขึ้นว่า "ช่างมันเถอะ พรุ่งนี้เย็นฉันไม่อยากไปเรียนพิเศษแล้ว ฉันจะไปเข้าเรียนภาคค่ำดีกว่า ฉันรู้สึกว่...