Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 347

เฉินหลิงจวินจ้องมองฉันเป็นเวลาเต็มสิบนาที และฉันก็จ้องตอบเธออย่างใจเย็นและไม่หวั่นไหว

ฉันรู้ดีว่าเธอกำลังพยายามอ่านแววตาและสีหน้าของฉัน เพื่อตัดสินว่าสิ่งที่ฉันพูดนั้นน่าเชื่อถือแค่ไหน

ไม่ใช่ว่าฉันเก่งเรื่องการโกหก แต่เพราะเรื่องที่ฉันเล่านั้นเป็นความจริง จึงไม่มีช่องโหว่ให้จับได้

สำคัญกว่านั้น ฉ...