Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 338

ลิ่วเสวียนซือพยักหน้าเล็กน้อย เมื่อเห็นรถคันข้างหน้าเริ่มเปิดไฟ เธอเงยหน้ามองท้องฟ้าแล้วพึมพำว่า "ดูเหมือนฝนจะตกนะ เอ้ คุณอยากไปกินข้าวข้างนอกหรือว่าจะกินที่บ้านล่ะ"

โอ้ย ตายแล้ว เธอไม่พูดคำว่า "บ้านฉัน" แต่พูดแค่ "บ้าน" ทำให้ผมต้องระวังตัวอีกครั้ง ดูเหมือนว่าเธอยังไม่ได้หมดหวังกับการแต่งงานของเราใ...