Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 270

ถานหรูเอี้ยนไม่เห็นพวกเรา จนกระทั่งฉันเดินไปอยู่ข้างๆ เธอ เธอถึงได้หันมามองโดยไม่ตั้งใจ และในขณะที่เห็นฉัน เธอก็เห็นรองอธิการบดีที่อยู่ไกลออกไปด้วย

ฉันมองตามสายตาของเธอ รองอธิการบดียิ้มให้พวกเราอย่างเข้าใจ แล้วเดินไปทางตึกสำนักงาน

ฉันคิดในใจว่า ไม่รู้ว่ารอยยิ้มของเขาจะรักษาไว้ได้นานแค่ไหน

"เออร์หู ว...