Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 112

เหวินหรู่อวี่เป็นคนที่มีโรคกลัวความสกปรก เมื่อเห็นห้องของฉันรกรุงรัง และยังมีกลิ่นเหม็นอับหลังตื่นนอนโชยออกมา เธอจึงขมวดคิ้วแน่น

ฉันรีบเล็ดลอดผ่านตัวเธอไป ได้กลิ่นหอมจากตัวเธอ สัมผัสแขนของเธอ ฉันถึงกับสะดุ้งโดยไม่รู้ตัว

ฉันมุดเข้าไปในผ้าห่ม แต่ไม่คิดว่าเธอจะตามมาและเปิดผ้าห่มทันที "ยังจะนอนอีกเหรอ...