เสน่ห์นับพัน

บทที่ 1

ตวนย่าซิน ปีนี้อายุ 28 ปี กำลังอยู่ในวัยที่เปรียบเสมือนเสือสาว

เธอเป็นคนสวยมาก สูง 172 เซนติเมตรเท่านางแบบ หน้าอกขนาด 36D สะโพกกลมงอน มีทุกอย่างที่ผู้หญิงเซ็กซี่พึงมี ไปที่ไหนก็เป็นจุดสนใจของสายตาผู้ชาย

น่าเสียดายที่สามีของเธอมีปัญหาเรื่องบนเตียง อีกทั้งยังต้องเดินทางไปทำงานนอกบ้านเป็นเวลานาน ไม่สามารถให้ชีวิตคู่ที่ปกติแก่เธอได้ ทุกครั้งเธอจะใช้วิธีแช่น้ำอุ่นเพื่อกดไฟราคะในใจ

วันนี้ก็ไม่ต่างกัน

ตวนย่าซินนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำ ไอร้อนลอยออกมาจากอ่าง ปกปิดผิวขาวของเธอไว้บางส่วน เพิ่มความงามอันคลุมเครือเหมือนสาวงามที่กำลังอายๆ ซ่อนใบหน้าไว้ครึ่งหนึ่ง

เธอกัดริมฝีปากล่างเบาๆ ยกขาซ้ายพาดไว้บนขอบอ่าง มือขวาเลื่อนไปที่ระหว่างขาทั้งสอง นิ้วเรียวบางเริ่มเล่นกับตัวเอง

ใบหน้าของเธอค่อยๆ แดงขึ้น เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย รับความสุขอันว่างเปล่านี้

ถ้านี่ไม่ใช่นิ้วมือ แต่เป็นของผู้ชาย มันจะดีแค่ไหนกัน!

ความคิดนี้ทำให้เธอเร่งความเร็วของนิ้วมือโดยไม่รู้ตัว

แต่ในตอนนี้เธอไม่รู้เลยว่า มีดวงตาคู่หนึ่งที่เต็มไปด้วยไฟราคะ กำลังมองภาพอันเร่าร้อนในห้องน้ำผ่านช่องประตู

ที่หน้าประตูห้องน้ำ หลินเสี่ยวเถาตื่นเต้นมาก เขาเพิ่งอายุครบ 16 ปี เมื่อสองปีก่อนเขาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทำให้สติปัญญาหยุดอยู่ที่ระดับเด็กอายุ 3 ขวบ

แต่เมื่อไม่นานมานี้ การเป็นไข้สูงครั้งหนึ่งทำให้เขาฟื้นคืนมา

เขาตั้งใจจะบอกเรื่องนี้ออกไป แต่เพราะป้าคิดว่าเขามีสติปัญญาต่ำ จึงใส่เสื้อผ้าบางเบาเปิดเผยที่บ้าน บางครั้งเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ไม่หลบหน้าเขา

ทุกครั้งที่เห็นร่างอันเซ็กซี่ร้อนแรงของป้า เขาก็รู้สึกเร่าร้อนไปทั้งตัว จึงเลือกที่จะปิดบังต่อไป

ลุงออกไปทำงานนอกบ้าน วันนี้ป้ากลับบ้านมาก็เข้าห้องน้ำทันที และยังมีเสียงครางแว่วๆ ออกมา

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาจึงแอบมองผ่านช่องประตูที่เปิดแง้มไว้ และตาเบิกกว้างทันที

เห็นป้าหันหลังให้เขา คอเงยสูง เส้นเอ็นสองเส้นบนคอปูดขึ้นมา เหงื่อผสมกับไอน้ำไหลลงมาจากใบหน้า แขนขาวดั่งรากบัวสั่นไม่หยุด

หลินเสี่ยวเถาหายใจถี่ อยากเห็นมากกว่านี้ ร่างกายเอนไปข้างหน้าโดยไม่ได้ตั้งใจ ประตูห้องน้ำที่แง้มอยู่ก็ถูกผลักเปิดออกทันที!

"ใคร?!"

ตวนย่าซินตกใจ หันไปมอง พบว่าเป็นหลินเสี่ยวเถา จึงถอนหายใจโล่งอก อ๋อ เป็นเด็กโง่คนนี้นี่เอง

ต่อมาเธอขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอกำลังจะได้รับความสุขสุดยอดอยู่แล้ว การบุกเข้ามาอย่างกะทันหันของหลินเสี่ยวเถาทำให้จังหวะของเธอขาดไป

ความรู้สึกผิดหวังที่ตกจากยอดเขาลงสู่เหวลึก สร้างความแตกต่างอย่างรุนแรงในใจเธอ ทำให้จิตใจเธอว่างเปล่ายิ่งขึ้น

ตวนย่าซินต่อว่าเบาๆ อย่างไม่พอใจ: "เสี่ยวเถา ป้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าเวลาป้าอาบน้ำ หนูห้ามเข้ามาในห้องน้ำ เชื่อฟังนะ ไปเล่นข้างนอก"

"ป้าครับ ผมอยากฉี่"

หลินเสี่ยวเถารีบยิ้มแบบโง่ๆ และถอดกางเกงลงต่อหน้าตวนย่าซิน...

"เสี่ยวเถา นี่หนูจะทำอะไร!"

ตวนย่าซินตะโกนดุโดยอัตโนมัติ แต่เมื่อเธอเห็นเต็นท์ในกางเกงในของหลินเสี่ยวเถา เธอก็เบิกตากว้างทันที

เธอตกใจเอามือปิดปาก ดวงตางามจ้องมองเต็นท์ของหลินเสี่ยวเถา ถึงแม้จะมีผ้ากั้นอยู่ชั้นหนึ่ง ก็ยังจินตนาการได้ถึงขนาดอันน่าตกใจข้างใน