Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 47

ชินเฉิงเพิ่งสิ้นสุดสภาวะคลุ้มคลั่ง ร่างกายอ่อนแรงมาก เมื่อเห็นหมาป่าปรากฏตัว ใจเขาหล่นวูบ คิดในใจว่า วันนี้คงต้องพ่ายแพ้ให้กับมือของมันแล้ว

หมาป่าเห็นชินเฉิงคุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยท่าทางอ่อนระโหย มันหัวเราะอย่างเย็นชา พูดอย่างยโสโอหังว่า "ชินเฉิงเอ๋ย ชินเฉิง แกวิ่งสิ ทำไมคราวนี้ไม่วิ่งล่ะ"

ช่างเป็นเ...