Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 357

เย่เหลิงปิดบังร่างกายของตัวเองอย่างเขินอาย "อุ๊ย ถ้าพี่เสี่ยวหลงอยากลิ้มรสของเหลิงเอ๋อร์ เหลิงเอ๋อร์ก็ยินดีอยู่แล้ว แต่ว่า แต่ว่าเรากำลังจะกินข้าวกันไม่ใช่เหรอ รอกินข้าวเสร็จแล้ว ค่อยให้พี่เสี่ยวหลงลิ้มรสดีไหม" "ไม่เป็นไร เธอกินของเธอไป รับรองว่าจะให้เธออิ่มแน่ แต่มันไม่ได้ขัดขวางฉันจากการกินเธอนี่ ...