Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 317

ฉันได้แต่พยักหน้ารับอย่างจำใจ ฉันเร่งพวกเธอโดยไม่รู้ตัว

"เอาล่ะ ในเมื่อเราตกลงกันแล้ว ก็รีบออกเดินทางกันเถอะ อย่าเสียเวลาเลย"

ภรรยาของฉันมองออกไปที่ท้องฟ้าข้างนอก แล้วยิ้มให้ฉันพลางพูดว่า "ดูท่าทางร้อนรนของเธอสิ ไม่ต้องห่วงหรอก ยังเหลือเวลาอีกเยอะ พอให้เราสนุกกันได้หลายรอบ แถมพวกเรานอนมานานขนาดนี้ ...