รักใต้แสงออโรร่า

บทที่ 4

พี่สะใภ้ไม่พูดอะไร ฉันรู้สึกว่าร่างของเธอสั่นเล็กน้อย ขาทั้งสองค่อยๆ คลายออก

ฉันสังเกตเห็นว่าใบหน้าของพี่สะใภ้แดงเหมือนแอปเปิ้ลสุกงอม เต็มไปด้วยความสุขไม่สิ้นสุด

"เฉียงจื่อ ขอบคุณนะ" พี่สะใภ้พูดพลางก้มหน้า

"พี่สะใภ้ ต่อไประวังหน่อยนะ... มันติดเชื้อได้ง่าย" ฉันพูดเบาๆ

พี่สะใภ้ลุกขึ้นนั่ง ตอบอย่างอ่อนแรงว่า "พี่สะใภ้ไม่มีผู้ชาย... เอาละๆ พี่สะใภ้เข้าใจแล้ว"

ไม่มีผู้ชาย? พี่สะใภ้กำลังแอบบอกใบ้ฉันหรือเปล่า?

"พี่สะใภ้ แตงกวานี้พี่ยังต้องการมั้ย" ฉันพูดอึกๆ อักๆ

"ไม่เอาแล้ว โยนทิ้งไปเถอะ!"

"ทิ้งก็น่าเสียดาย ฉันกินเองดีกว่า"

"อย่ากิน! ห้ามกิน..." พี่สะใภ้รีบห้ามปราม

แต่ก็สายไปแล้ว ฉันเอาแตงกวาครึ่งท่อนที่อยู่ในมือใส่เข้าปาก แล้วพูดไปด้วยเคี้ยวไปด้วย "แตงกวานี้รสชาติแปลกๆ หน่อย แต่อร่อยดีนะ..."

พี่สะใภ้ลุกขึ้นนั่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยสีแดงระเรื่อ

ฉันลุกขึ้นยืน เปิดประตูเดินออกไปเลย

ก่อนจะไป สายตาของพี่สะใภ้ตกลงที่หว่างขาของฉันอีกครั้ง

ตรงนั้นนูนขึ้นเหมือนเต็นท์มองโกล มันก็ช่วยไม่ได้ ในเมื่อฉันเป็นผู้ชายปกติที่เลือดร้อนนี่นา!

หลังจากนั้นไม่กี่วัน พี่สะใภ้ไม่พูดถึงเรื่องวันนั้นเลย ราวกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น ยังคงดูแลฉันอย่างใส่ใจเหมือนเดิม

วันนี้ ฉันเห็นพี่สะใภ้กำลังยืนทำอาหารเช้าอยู่ในครัว

พี่สะใภ้สวมเสื้อเชิ้ตหลวมๆ ข้างล่างเป็นกางเกงขาสั้น และรองเท้าแตะ ปกติพี่สะใภ้ไม่ค่อยออกไปไหน จึงแต่งตัวสบายๆ ตลอด

ฉันค่อยๆ เดินออกไป พี่สะใภ้เห็นฉัน "เฉียงจื่อตื่นแล้วเหรอ ฉันจะเอาอาหารมาให้"

พี่สะใภ้วิ่งเหยาะๆ มาหา จูงมือฉันให้นั่งลง

ขณะกินข้าว ฉันเห็นว่าสีหน้าพี่สะใภ้ไม่ค่อยดี ขมวดคิ้วตลอด แต่ฉันไม่กล้าพูดออกไป

"เฉียงจื่อ พี่สะใภ้ปวดหัวนิดหน่อย เธอช่วยนวดให้หน่อยได้มั้ย"

"พอดีพี่สะใภ้จะได้ตรวจดูด้วยว่าช่วงนี้เธอขี้เกียจหรือเปล่า" พี่สะใภ้หรี่ตา ดูท่าทางไม่สบายมาก

พอฉันได้ยิน นี่มันโอกาสดีไม่ใช่เหรอ?

ดังนั้น ฉันจึงพยักหน้าและพูดว่า "ได้สิ!"

หลังกินข้าวเสร็จ พี่สะใภ้จูงมือฉันเข้าไปในห้องของเธอโดยตรง หลังจากเตรียมตัวเล็กน้อย ฉันก็พูดว่า "พี่สะใภ้ นั่งลงก็พอ ดูซิว่าช่วงนี้ฉันพัฒนาขึ้นบ้างไหม"

"ได้จ้ะ เฉียงจื่อ" เห็นฉันตกลง พี่สะใภ้ก็นั่งลงบนม้านั่ง เสื้อผ้าที่เธอใส่หลวมมาก ดังนั้น จากด้านบนของพี่สะใภ้ ฉันจึงมองเห็นแสงแห่งฤดูใบไม้ผลินั้น

โดยเฉพาะอกอวบอิ่มที่ตั้งตระหง่านคู่นั้น มองแล้วทำให้ส่วนล่างของฉันมีปฏิกิริยาอีกครั้ง

"พี่สะใภ้ พี่หลินเป็นยังไงบ้าง?"

ฉันนวดศีรษะของพี่สะใภ้เบาๆ แรงพอดี พลางถามไปด้วย

พี่สะใภ้หลับตา ใบหน้าดูสบาย พอได้ยินคำถามนี้ก็ขมวดคิ้วอีกครั้ง "เฉียงจื่อ เธอยังคิดถึงเรื่องที่แม่ม่ายหลินจะขอยืมพันธุ์จากเธออยู่เหรอ? เธอชอบแม่ม่ายหลินหรือไง?"

ฉันรู้สึกตกใจ พี่สะใภ้กำลังหึงหรือเปล่า?

ฉันตัดสินใจพูดไปเลยว่า "พูดออกมาแล้วพี่สะใภ้อย่าหัวเราะฉันนะ ฉันอายุป่านนี้แล้ว... ยังไม่เคยมีแฟนเลย ไม่ต้องพูดถึงเรื่องแบบนั้น..."

"ของเธอ... มันใหญ่จริงๆ..."

พี่สะใภ้พึมพำ ดูเหมือนในหัวของเธอจะมีความคิดแปลกๆ เกิดขึ้น

"ฮึ่ม! พอเธอมีแม่ม่ายหลินในใจแล้ว ก็โยนพี่สะใภ้ทิ้งไปเลยสินะ!" พี่สะใภ้หึงชัดๆ จงใจทำปากเบ้