Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 18

ฉันรู้สึกหมดหวังเล็กน้อย ปล่อยให้หลี่อี้หรานทำอะไรตามใจเธอ

หลังจากผ่านไปสักพัก หลิวอี้หรานก็เหนื่อยเช่นกัน เธอนอนในอ้อมกอดของฉัน แล้วจูบแก้มฉันเบาๆ

"อยากมากใช่ไหม?"

หลิวอี้หรานมองฉันด้วยสายตาท้าทาย ฉันอยากจะจัดการเธอตรงนั้นเดี๋ยวนั้นเลย

แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่ใช่สัตว์ ที่จะเห็นใครก็เอาคนนั้น ฉันจ...